Bağnazlar Her Zaman Kazanır mı?

Neden böyle bir soru sordum? Aslında uzun bir süredir aklımda olan ama belki de dile getirmekten çekindiğim bir şey. Çünkü böyle bir olasılığı ben de kabul etmek istemiyorum. Öncelikle bu konuya nereden vardım onu anlatayım.

Kısa bir süre önce “Ototopçunun Galaksi Rehberi” kitabını bitirdim. İlk iki kitabı güzel olmakla beraber son üç kitabını beğenmedim. İlk iki kitap, o radyo oyunu heyecanını taşırken son üç kitapda bu heyecanı göremedim. Sanki “bu tuttu hadi daha çok yazalım” demişler gibiydi. İşte bu kitapta bilinen karakterlerimiz var, Arthur ve Ford. İkinci kitapta bu ikisi ve Slartibarfast arasında evreni kurtarmak ile ilgili bir diyalog geçer. Bunu olduğu gibi yazmak istiyorum (Kindle ve e-book’un yararları, ufak bir aratma ile hemen buldum…).

“İşin aslı” dedi “senin benim gibi insanlar, Slartibarfast ve Arthur gibileri yani – özellikle de ve esas Arthur gibiler – istesen de istemesen de yüzeysel merakları olan, egzantrik, sağa sola saldıran boş gezenin boş kalfaları da diyebiliriz kendimize.”

Slartibarfast biraz aklı karıştığı biraz da bozulduğu için kaşlarını çattı. Konuşmaya başladı.

“…” den ileri gidemedi.

“Biz hiçbir şeye aklımızı takmıyoruz, tamam mı?” diye üsteledi Ford.

“…”

“Ve yönlendirici faktör de bu. Fanatizmi yenemeyiz. Onların umurunda, bizimse değil. Kazanan onlar.”

Bu satırlar, belleğimin bir noktasında yer edip ara sıra rahatsız etmeye başladı. Benzerliği görebiliyordum. Arada bir bu benzerliği kabul etmeyip onu kırmak için mücadele etsem de yorgun düşüp kaybediyordum.

Elbette bağnazlık her şey ile alakalı olabilir fakat aklımda canlanan manzarayı anlatmam gerekiyor. Bilim tarihini okuduğum vakit her medeniyette bilimsel aydınlanma ve buna karşı olanların (bağnazların) savaşını gördüm. Çoğunlukla da bağnaz olmayanlar kaybetmiştir. Son üç yüz yılda kazanmasının sebebini canla başla çalışan bilim insanları ve felsefeciler olarak belirtmek isterdim ama yapamıyorum. Tek sebebi var, insanların işine geldi. Bilimsel gelişmeler her alanda işlerine yaradı ve şu anda bile hükümetlerin işlerine gelen (özellikle silah) alanlara kaynak açılmasının sebebi de bu.

Aydın diye geçinen bizler asla fanatikler gibi umursamadık, umursamayacağız. Asla fanatikler gibi kollektif bir çalışmada olmayacağız. Umursayanların ve kollektif çalışmada olanların da umutlarını bitirip isteklerini yokettik. Geriye kalanlar ise umursadıkları için değil, çıkarları için kahraman gözükmeye devam ettiler….

Kahraman olmak çok kolay aslında…

Soruma cevap vereyim. Ortada kazanılacak bir şey yok aslında. Kazanılacak bir şey olmadığı için kazanan da olamaz.