Bir kaşifin en büyük korkusu nedir?

Bir kaşifin en büyük korkusu nedir? Benim görebildiğim iki korku vardır sadece.
İlki evrende keşfedilebilecek şeylerin tükenmesi. Bu bir kaşif, merak eden insan için ölmekten farksızdır. Hedefler, amaçlar her şey tükenir. Ama evrenin büyüklüğü söz konusu olduğunda bir kaşifin aklına asla düşmeyen korkudur.
İkincisi ise aklında bir sürü sorular, asla bitmek bilmeyen merak ve öğrenme hırsı varken ölmesidir.
Ölüm korkusu ile karıştırılmamalıdır bu. Çünkü insanlar ölümü hayal ettiklerinde bile kendileri halen var olup tamamen karanlık bir boşluğun içindeymiş gibi hayal ederler ve aslında bu noktada ölü olmayı bile hayal edemiyorlardır.
Asıl korkulan bir çok keşfin yapıldığı o anlarda olamayacak olmasıdır. Evren devam ediyor ama bu merakın ve öğrenme hırsının var olduğu bilinç artık yok. Onu temsil etmeyen atomların başka canlılarda, yıldızlarda veya gezegenlerde devam edecek olması onu ilgilendirmez.
Ben denilen yanılgı ve ilizyon bu atomlar değildir. Nöronların belli diziliş sırasında oluşturduğu birliktelik ve bu birliktelikte ilerleyen elektrik akımıdır. En azından şu ana kadar varabildiğimiz en temel tanım bu olabilir.
Kaşif. Neden bu tanımı kullandım? Bilim insanı da diyebilirdim. Ama bir insanın kaşif olması için bilim insanı olmasına gerek yoktur. En azından bir noktaya kadar. Çünkü kaşifliğin kalbinde merak etmek vardır. Her şey bu merakın etrafında şekillenir, sonuçlar doğurur.
Oysa merakı ölmüş bilim insanları tanıyabiliyoruz. Onlara gerçekten de bilim insanı demeli miyiz?
Nedir beni uzun yıllardan sonra böyle yazdırabilen?
Büyük olasılıkla bir buçuk sene içerisinde neredeyse hiç bir insanın başaramadıklarını başarmam, Türkiye’nin belkide en kaliteli içeriğine sahip Ateist Dergi’nin tekrar devamını sağlamam, başarılar ve başarılar….
Başarıların ve yılların sonucu biriken bilgi birikimimin, güvenimin, cesaretimin ve öğrenme hırsımın bende oluşturduğu öngörüler. Bu öngörü ile gelecekte neler başarabileceğimi biliyorum.
Bunlarla beraber bu şarkının bende senelerden sonra uyandırabildiği duygu yoğunluğunu da tekrar yazabilmemi sağlıyor.