Güneşimize en yakın yıldız olan Alpha Centauri ile olan uzaklığı hayal edin. Bu mesafe 4 ışık yılıdır. Şimdi bu uzaklığın 10.000 tane güneşimiz ile dolu olduğunu düşünün.
İşte bu tam olarak bu, Michigan State Üniversitesi fakülte üyeleri olan bir grup astronomlar tarafından keşfedilen galaksinin yoğunluğu.
Sydney Üniversitesinden bir araştırma takımı, galaksimizin merkezindeki süper karadeliğin 2 milyon yıl önce devasa bir şekilde patladığını ve bu patlamanın sonucu olarak oluşan bulutsunun 200.000 ışık yılı öteye savrulduğunu tespit etti. Resimde de görebilirsiniz.
Bu araştırma sonucunda kara deliklerin belli periyodlarla maximum seviyeye ulaşabildiğini ve tekrar eski haline geri dönebildiği keşfedildi.
Marsa iniş yapmak zordur ama dünyaya geri dönmek daha da zordur özellikle kırmızı gezegenin kâşifleri yolculukta nezle oldularsa.
Hasta astronotlar bazı kısımlarda yaşam destek ünitesi olan bölümlerde, marsta enfeksiyon kapabilirler. Dünya böyle yolculara merhaba demek için isteksiz olabilir. Çünkü dünya dışı süper salgınlara sebep olabilecek bir hastalık taşıyor olabilir.
1958’de Van Allen radyasyon kuşağı keşfedildiğinden beri bu dünyayı çevreleyen kuşağın, yüksek enerji yüklü elektron, enerji yüklü pozitif iondan oluşan iç halka ve yüksek enerji yüklü elektrondan oluşan dış halkadan olmak üzere iki halkadan oluştuğu düşünülüyordu.
Bu yılın şubat ayında bilim insanları şaşırtıcı bir şekilde iç ve dış halkanın arasında kalan üçüncü bir halka keşfettiler.
Yeni araştırmada UCLA bilim insanları bu kuşağı modelleyerek eşi görülmemiş bir davranış sergilediğini keşfettiler. Bu kuşakda Van Allen kuşağında normalde bulunan elektronlardan farklı davranan ultra-relativistik elektron olarak bilinen aşırı enerji yüklü parçacıkların olduğu farkedildi . Bu kuşak yerküreden 1.000-50.000 km mesafeleri arasında bulunuyor ve o kadar enerji yüklü elektronlarla dolu ki bu elektronlar ışık hızında hareket ediyor.
UCLA Dünya ve Uzay Bilimi departmanından Yuri Shprits “Eskiden bilim insanları Van Allen kuşağındaki tüm elektronların aynı şekilde davranış gösterdiği düşünülürdü fakat şimdi görüyoruz ki Van Allen kuşağı birbirinden farklı davranan elektron katmanlarına sahip” dedi.
Kaynak:
Science Daily-Formation of Unusual Ring of Radiation Around Earth Explained
49 ülkenin 1200 fotoğraf ile katıldığı yılın en iyi astronomi fotoğrafı yarışması sonuçlandı. En iyi 8 fotoğrafı aşağıda bulabilirsiniz.
Trapezium Yıldız Kümesi Ve Onu Çevreleyen Nebula
Celestial Impasto Nebulası
2012 yılında Avusturalya’dan çekilen güneşin dış katmanı coronanın ay tutulması sırasındaki fotoğrafların kompozisyonu.
Ay Halesi
Utahda Ateh Ulusal Parkta Yapılan Bir Pozlama
Samanyolumuza Ait Bir Resim
Perseid Meteor Yağmuru
Samanyolu Galaksimize Ait Başka Bir Resim
Kaynak: Populer Science-The Prettiest Space Photos Of The Year
Yeni çalışmaların sonucuna göre dünya nükleer soykırım, göktaşı çarpması veya başka bir felaket gerçekleşmezse 1,75 milyar yıl daha yaşama ev sahipliği yapabilecek.
Fakat bu kıyamet günü senaryoları olmasa bile kozmolojik güçler dünyayı eninde sonunda yaşanmaz bir hale getirecektir. Yeni araştırmalara göre bu günden itibaren 1,75 ve 3,25 milyar yıl gibi bir süre aralığı sonrası dünya yaşanabilir bölgeden çıkıp güneş sisteminin sıcak bölgesine giriş yapacak.
Bu bölgeler suyun durumuna göre tanımlı. Eğer gezegen (güneş sistemi veya başka bir yıldız sisteminde olabilir) yıldızından sıvı su bulundurabilecek kadar uzaksa bu bölge yaşanabilir bölgedir. Güneşe yaklaşıp sıcak bölgeye girildiğinde dünyadaki tüm okyanuslar buharlaşacaktır. Elbetteki böyle bir durumda karmaşık canlılar için -insanlar da dahil- yaşama koşulları dayanılmaz bir hal alacaktır.
Fakat araştırmacıların asıl hedefi dünyanın sonu değil yaşanabilir gezegenleri araştırmaktı.
Dünyada ki gibi karmaşık canlıların evrimi için çok fazla zaman gerekmektedir.
En basit hücre dünyada yaklaşık 4 milyar yıl önce oluştu. İngiltere Doğu Anglia Üniversitesinden araştırma ekibinin başı olan Andrew Rushby “400 milyon yıl önce böcekler, 300 milyon yıl önce dinazorlar ve 150 milyon yıl önce de çiçekli bitkiler vardı.” dedi. Anatomik olarak modern insan sadece 200.000 yıldır var -yani gördüğünüz gibi akıllı yaşam formları için inanılmaz uzun bir zaman gerekiyor-.
Andrew Rushby ve çalışma arkadaşları başka gezegenlerde hayatın evrimleşmesi için gereken süreyi hesaplamak için yeni bir yöntem geliştirdiler: gezegenlerin yaşanabilir bölgede ne kadar zaman geçireceğini tahmin eden bir model. Bu modellerini dünya, mars dahil olmak üzere 8 gezegende uygulayarak 18 Eylülde Astrobiyoloji (Astrobiology) dergisinde yayınladılar.
Dünyanın yaşanabilir bölgede kalma süresini tam olarak 7,79 milyar yıl olarak hesapladılar ve dünya şu an 4,5 milyar yıl yaşında. Diğer gezegenlerde ise bu süre 1 milyar ile 54,72 milyar yıl arasında değişiyor.
Andrew Rushby “Bu koşullar göz önüne alındığında bir sonraki durağımız en iyi ihtimalle Mars olacaktır” dedi. “Çok yakın ve güneşin yaşamı boyunca yani 6 milyar yıl boyunca bu bölgede kalacak” diye ekledi.